Na de stormloop van de de ochtendspits komt er een nieuwe spits op gang.
Ouderen. Senioren. Daguitstap. De zoo. Net zo druk als ‘t station. De zee. Ook zo druk.
Iemand valt op. Ik blijf kijken. Zonder te staren.
Wat wil zij vertellen?
Een vrouw leunt tegen de leuning
De metalen armleuning aan de inkom
Een leuning zoals aan een trap
Maar dan zonder trap
Een houvast om jezelf niet te verliezen
In de drukke haastige vluchtige massa
De vrouw vlucht niet
Iemand is niet gehaast
Ze schuifelt langzaam en traag
Geluidloos en bijna twijfelend
Onrustig nieuwsgierig
Bijna angstig
Argwanig
Zonder nieuwsgierig te zijn
Maar zij maakt mij nieuwsgierig
Wat zou haar verhaal zijn?
Een vuile gescheurde rok
Een gebreide pull zonder vorm
Een vale toonloze foulard
Borduurwerk met versleten borduur
Lage hangende borsten
Stille getuigen van leven
Uitgerafelde kleurloze haren
Ooit een weelderig kunstwerk
Doffe kleur
Glans verloren
Blik naar de grond
Blik glazig
Kleurloos
Zou zijn haar verhaal verloren zijn?
terug naar ‘Het loket’ -|- verder naar ‘Het plushe konijn’