Twee jongens en een perron (‘kerstdag’)

Eerder gepubliceerd als “Kerstdag”.
Omdat het beeld zich afspeelt op een kerstdag, in een station, 2 jaar geleden.
Het beeld heeft me diep ontroerd. Ook vandaag nog…

Hemel zonnig en blauw
Gevoel zacht en lauw

Zachte zucht, haast windstil
Kriebelende levenswil

De wijzers bewegen niet
De stationsklok is even geen wijspiet

Twee jongens. Hand in hand op het perron
Glimlachend. Genietend van de morgenzon

Dicht tegen elkaar aan
Ingetogen en spontaan

Warm ingepakt, capuchon met een valse kat of vos
Knappe kerels. Ontsnapt uit het sprookjesbos

Stiekem maken ze me vrolijk
Automatische gimlach, zo heerlijk

Ze slenteren, ze komen dichterbij
De één knikt dag, kijkt vrolijk en blij

Ze wandelen traag. Zacht pratend
Steeds hand in hand, niet loslatend

Verderop gaan ze zitten op een bank
De één flaneert zich tegen de ander z’n flank

Hij steunt en ligt, verzwolgen in z’n armen
Met heel hun lijf elkaar liefdevol verwarmen

De stilte kijkt met me mee
De koude zon gluurt gedwee

De één kijkt nog steeds blij en vrolijk
De ander zit. Onbeweeglijk

Hij kijkt recht voor zich uit
Eén oog gluurt scheef vooruit

Een donker oog. Diep en elegant bij z’n Zuiderse tint
Een fel glinsterend oog, vol goesting en welgezind

En één gesloten oog
Geen toeval, geen knipoog

terug naar ‘Het plushe konijn’ -|- verder naar ‘Het groene mannetje’