De bus stopt. Er wordt ingestapt en uitgestapt.
Twee meiden zwieren zichzelf door het gangpad. Ze passeren. Aan de dichtbijheid van geluid gok ik dat ze de bank achter me uitkozen.
Ze vertellen luid, behoorlijk opvallend. Wild. Ongestoord. Ongegeneerd. Meeluisteren verplicht.
Mocht je slecht geslapen hebben, zou je ze irritant vinden.
Twee meiden kwebbelen
Ongeduldig
En onrustig
En druk
Kabaal haastig en opdringerig
Hun gepraat spreekt snel door elkaar
Ze negeren de inhoud van de bus
Ze zijn op stap
Met zichzelf
Ik ben een stille toeschouwer
Ik luister mee. Ongevraagd
Ongedwongen.
Verplicht.
De één is de grillen van haar lief moe
De ander fluister over een enquête
Het gaat over ouderen op de markt ondervragen
Het gaat over verdraagzaamheid en holebi’s
De meid giechelt en klinkt trots
Ze had het papier zelf ingevuld
Ze vertelt. Belachelijk onderwerp
Ze vertelt. Ze wil er niets van weten
“van dat soort”
Ze wilde haar tijd niet verknoeien
En had er zich snel-snel van af gemaakt
Ik wil haar aanspreken
Maar zal ze wel luisteren?
Ik wil haar wat vragen
Maar zal ze me wel horen?
Ze ratelt door
Kringetjes draaiend
In een kleine wereld
Vol onwetendheid
Haar kleine wereld
Vol onverdraagzaamheid
terug naar ‘Afspraak met mezelf’ -|- Verder naar ‘Het loket’