Kringende kwebbels

De bus stopt. Er wordt ingestapt en uitgestapt.
Twee meiden zwieren zichzelf door het gangpad. Ze passeren. Aan de dichtbijheid van geluid gok ik dat ze de bank achter me uitkozen.
Ze vertellen luid, behoorlijk opvallend. Wild. Ongestoord. Ongegeneerd. Meeluisteren verplicht.

Mocht je slecht geslapen hebben, zou je ze irritant vinden.

Twee meiden kwebbelen
Ongeduldig
En onrustig
En druk

Kabaal haastig en opdringerig
Hun gepraat spreekt snel door elkaar

Ze negeren de inhoud van de bus
Ze zijn op stap

Met zichzelf

Ik ben een stille toeschouwer
Ik luister mee. Ongevraagd

Ongedwongen.
Verplicht.

De één is de grillen van haar lief moe
De ander fluister over een enquête

Het gaat over ouderen op de markt ondervragen
Het gaat over verdraagzaamheid en holebi’s

De meid giechelt en klinkt trots
Ze had het papier zelf ingevuld

Ze vertelt. Belachelijk onderwerp
Ze vertelt. Ze wil er niets van weten

“van dat soort”

Ze wilde haar tijd niet verknoeien
En had er zich snel-snel van af gemaakt

Ik wil haar aanspreken
Maar zal ze wel luisteren?

Ik wil haar wat vragen
Maar zal ze me wel horen?

Ze ratelt door
Kringetjes draaiend

In een kleine wereld
Vol onwetendheid

Haar kleine wereld
Vol onverdraagzaamheid

terug naar ‘Afspraak met mezelf’ -|- Verder naar ‘Het loket’